وقت اضافه

by امید

این بین اما من هنوز هم تنهایی هایم را با کافه ژوان پر می کنم …

به مصداق این چند سال ، همان کافه ، همان صندلی ، همان قهوه و همان تلخی …

باز هم سر همان میز من گریه کردم …

پ ن : بازهم گرفته … تو باور نکن اما … عزیزم …