وقت اضافه

این بین اما من هنوز هم تنهایی هایم را با کافه ژوان پر می کنم … به مصداق این چند سال ، همان کافه ، همان صندلی ، همان قهوه و همان تلخی … باز هم سر همان میز من گریه کردم … پ ن : بازهم گرفته … تو باور نکن اما … عزیزم […]