روزمرگی های ملایم

2 Responses to “موعود”

1. mundam chera to ? chera man? says:

   July 22, 2008 at 6:14 pm

   گفت: باید یادت بره جای چی کجا بوده تو این خونه . فراموش کن باشه؟
   رفتم و از گوشه‌ی کمد دیواری ملافه‌ی سفیدی را بیرون کشیدم و روبروش گرفتم. گفتم: همه‌ی بوی تن من اینجاست. این و چه کارش میکنی؟
   گفت: ببرش لطفا. دیگه لازمش نداریم. حالا این تخت بوی اونو میده که رفته سر کار …
   به تخت دو نفره‌ی درهمی نگاه کردم که انگار اون با استرس دیر شدنش از رویش بلند شده و رفته سر کار.
   گفت: دوست دارم مثل صبح درهم باقی بمونه و برمیگرده خودش صافش کنه.
   به دیوار تکیه کردم و نگاهش کردم که نشست جلوی آینه میز توالتش.
   دو طرف روتختی کرم رنگ تکه دوزی شده را گرفتم و کشیدم تا صاف شد. نفس عمیق کشیدم تا بوش را حس کنم. فقط بوی خوش مواد آرایشی بود. همین. برگشت نگاهم کرد. گفت: نمیخواستم…
   برگشتم و به پشت خودم را رها کردم روی تخت. گفتم: حالا طرح من و به خودش میگیره. بگذار به هم ریختگی من و صاف کنه.

   omid : دیگه حوصله بازی ندارم … اسم بزارید وگرنه دسترسیتون رو می بندم …

2. ...... says:

   July 22, 2008 at 6:36 pm

   تف بر من و سکوت من و شعرم
   تف بر تو باد و زندگی و شاید
   تف بر کسی که چشم به راه ماند
   تف بر کسی که سوی کسی آید
   شاید که عشق هدیه ی ابلیس است
   اندوه اگر سزای وفا باشد
   شادی اگر شکوفه ی نومیدیست
   شاید که مرگ هستی ما باشد…